படைப்பாளியின் பலவீனம் ?

யாரும் கேட்டுவிடக் கூடாது என
மெல்லிய விசும்பலுடன்
யாரும் பார்த்துவிடக் கூடாது என
விழி  ஓரத்து நீரைத் துடைக்கும்
அந்தப் பெண்மணியைக் கண்டவுடன்
அவள் யாரெனத் தெரியாத போதும்
காரணம் எதுவெனத் தெரியாத போதும்...

அதுவரை  நண்பர்களுடன்
உல்லாச  ஊஞ்சலாடிக் கொண்டிருந்த நான்
சிதைந்து போகிறேன்
சின்னாபின்னப்பட்டுப்போகிறேன்

கோபம் போல
கோடை மழை போல
மாலையின்றி
சட்டென வரும் இரவு போல
தடம் மாறி குடிசைக்குள்
கண் இமைப்பதற்குள் நுழையும்
கனரக வாகனம்போல்
சுனாமி போல்
என்னுள்ளும் ஒரு சோகம்
புயலாய் விரைந்து வீசி
என்னை  நிலை குலையச் செய்து போகிறது
என்னுள் வெறுமையை விதைத்துப் போகிறது

நான் சோர்ந்துச் சாய்கிறேன்

" என்ன ஆனது உனக்கு
இதுவரை சரியாகத்தானே இருந்தாய் "
அக்கறையுடன் கையைப்பற்றுகிறான்
ஆருயிர்  நண்பன்

 "இல்லையில்லை இப்போதுதான்
சரியாய் இருக்கிறேன்
நான் சரியாகத் தெரிந்த பொழுதுகள்தாம்
சரியில்லாத பொழுதுகள் "என்கிறேன்

குழம்பிப்போய் பார்க்கிறான அவன்

எனக்கும்  அதற்கு மேல்
எப்படி விளக்குவது எனத் தெரியவில்லை

அவனும்  படைப்பாளியாய் இருந்தால்
ஒருவேளை என்னைப் புரிந்து   கொண்டிருப்பானோ ?