இரண்டாம் முறைக் கிடைத்த லட்டு

பதிவுலகப் பிதாமகரின்
இரண்டாவது சிறுகதைக்கான போட்டியில்
(தை வெள்ளிக்கிழமை  )
நான் தவறாது விரும்பித் தொடரும் பதிவர்
திருமதி.ராஜலெட்சுமி பரமசிவம் அவர்களுடன்
முதல் பரிசைப் பகிர்ந்து கொள்ள  கிடைத்த
யோகத்தை பெருமையாகக் கருதுகிறேன்

சரியோ தவறோ படைப்பாளியின் கருத்துக்கு
என் கருத்து உடன்பட்டுப் போகிறதோ இல்லையோ
கதையைப் படித்ததும் நான் உணர்கிற கருத்தை
குழப்பமின்றி பதிவு செய்வதால் கிடைத்த
அங்கீகாரமாக இந்தப் பரிசைக் கருதுகிறேன்

http://gopu1949.blogspot.in/2014/02/vgk-02-01-03.html

திரு .வைகோ அவர்கள் போட்டிக்கான அறிவிப்பில்
குறிப்பிட்டிருப்பதைப் போல இந்தப் போட்டியில்
கலந்து கொள்வதன் மூலம் ஒரு படைப்பை
ஊன்றிப் படிப்பதற்கான பயிற்சியாகவும்
நமது விமர்சனத் திறனை வளர்த்துக் கொள்ள
ஒரு நல்ல வாய்ப்பாகவும் இந்த சிறுகதை
விமர்சனப் போட்டி இருப்பதால் பதிவர்கள்
அதிக எண்ணிக்கையில் கலந்து கொண்டு
பயன்பெறுமாறு அன்புடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன்

இத்துடன் இந்த இரண்டாம் சிறுகதைக்கான
இணைப்பையும் அதற்கான எனது  விமர்சனத்தையும்
இத்துடன் பகிர்ந்துள்ளேன்

http://gopu1949.blogspot.in/2014/01/vgk-02_24.html



எனது விமர்சனம் 



துவங்கியதும் தெரியாது தொடர்ந்ததும் தெரியாது

சட்டென  கனத்துப் பெய்து 

ஓய்ந்த  கோடை மழைபோலவும்...

வளைவுகள் நெளிவுகள் அற்ற ஒரு

நெடுஞ்சாலையில் சட்டெனத் தோன்றி

வேகமாக நம்மைக் கடந்து போகும் ஒரு

அதி வேக அழகியக் கார் சட்டென நம்முள்

ஏற்படுத்திப் போகும் அதிர்வினைப் போலவும் ...

இக்கதை நம்முள் ஒரு எதிர்பாராத 

ஆயினும் ஒரு அழுத்தமான பாதிப்பை 

ஏற்படுத்திப் போகிறது

என்றால் நிச்சயம் அது மிகையில்லை

"ருக்குவுக்கு இடுப்பு வலி எடுத்துவிட்டது " என

எடுத்தவுடன் கதைக் கருவின் கழுத்தை அழுத்தப்

பிடிப்பதற்கு உண்மையில் கொஞ்சம் கூடுதல்

"தில் "தான் வேண்டும்.அது வைகோ சாருக்கு

கூடுதலாக இருக்கிறது என்பதற்கு இக்கதையே சாட்சி

வேறு யாரேனும் இக்கதையைச் சொல்லி இருந்தால்

நிச்சயமாக செக்- அப்புக்கு வருவது முதல் துவங்கி

பின் குழந்தை இல்லாத தம்பதிகளின் மன நிலையை

விளக்கி பின் விலாவரியாக பேரம் பேசுதலை

விவரித்து உச்சக் கட்டமாக பிரசவ வலியெடுத்து

மருத்துவ மனையில் சேர்ப்பது என்கிற வகையில்தான்

யோசித்திருப்பார்கள்.அதுவும் ஒரு சாதாரணக்

கதையாகிப் போயிருக்கும்

நிச்சயம் எத்தனை குழந்தை பெற்றாலும்

எவ்வளவுதான் கஷ்டப்பட்டாலும் பத்து மாதம்

சுமந்து பெற்றவள் நிச்சயம் மனசார தன் குழந்தையை 

விற்கத் துணியமாட்டாள்

இது கதாபாத்திரமாக வருகிற மருத்துவருக்கும்

நிச்சயம் தெரிந்திருக்கிறது.அதனால்தான் குழந்தையை

வாங்க நினைப்பவர்களை வரச் சொல்லிவிட்டு

இவர்களிடம் அவர்களை வரச் சொல்லவா எனக் கேட்கிறார்

குழந்தையைப் பெற்றவர்களுக்கும் குழந்தையை

ஆரோக்கியமாகப் பெற்றுவிட வேண்டும் அதற்காக

மருத்துவர் மூலம் பெற முடிந்த உதவிகளைப்

பெற்றுக் கொள்வோம்,அதுவரை மருத்துவரிடம்

முரண்பாடு வேண்டாம் எனத் தான்  முடிவு

எடுத்திருக்கவேண்டும்.இல்லையெனில் மருத்துவர்

கேட்டவுடன் இருவரும் இப்படி திட்டவட்டமான

பதிலைக் கூறி இருக்க வாய்ப்பே இல்லை

கதை மாந்தருக்கும் தெரிந்த கதைபடிப்பவருக்கும்

புரிந்த விஷயம் கதையை எழுதியவருக்குத்

தெரியாமலா இருந்திருக்கும்.நிச்சயம் தெரிந்திருக்கும்

கதாசிரியரைப் பொருத்தவரை அவர் குழந்தையைப்

பெற்றுக் கொடுக்கும் நிகழ்வினைப் பயன்படுத்திக் 

கொள்கிறாரே ஒழிய அவரது முழுக் கவனமும் 

நிச்சயம் அதில் இல்லை எனவே எனக்குப் படுகிறது

உண்மையோ பொய்யோ தப்போ சரியோ

காலம் காலமாக பண்பாடு ரீதியாக கலாச்சார ரீதியாக

நாம் பல நம்பிக்கைகளைக் கொண்டிருக்கிறோம்

தப்பிக்கவே முடியாமல் சிக்கிக் கொள்கிற சூழலில்

மிக எளிதாக தப்பித்துக் கொள்ள இது போன்ற

நம்பிக்கையின் மீதான  நம்பிக்கைகள் கை கொடுக்கின்றன

"ஐந்தாவது குழ்ந்தை " "தை வெள்ளிக்கிழமை " என்கிற

சென் டிமெண்டானநம்பிக்கையை தவிர்த்து  

வேறு எந்தக் காரணத்தைஸ் சொல்லி இருந்தாலும் 

அதற்குமருத்துவர் மாற்று ஒன்று சொல்லி இருக்கமுடியும்

இந்த நம்பிக்கைக்கு எதிராக நிச்சயம் அவர்

எந்த வாதத்தையும் வைக்க முடியாது

கதையில் வைக்கவும் இல்லை

எனக்கு இந்தக் கதையின் மையக் கருத்தே

இதுதான் எனப்படுகிறது 

இல்லையெனில் கதை ஆசிரியர் ஐந்தாவது குழ்ந்தை

மற்றும் தை வெள்ளிக் கிழமை என்கிற வரிகளுக்கு

அத்தனை அழுத்தம் கொடுத்திருக்கமாட்டார்.

அந்த வகையில்  நிலாவைக் காட்டி சோறு

ஊட்டுகிற தாயினைப் போல ஏதோ ஒரு

நிகழ்வை  எடுத்துக் கொண்டு தான் வாசகருக்கு

ஊட்ட நினைக்கிற கருத்தினை மிகச் சுருக்கமான

கதையாகச் சொல்லிப்போனாலும் சரியாக சொல்லிப்

போனவிதம் மிக மிக அருமை

அதே சமயம்

கலையை முன் வைத்துவிட்டு கலைஞன்  ரசிகனே

தேடி அறியட்டும் எனச் சொல்கிற மாதிரி

அந்த இரண்டு சொற்களை அத்தனைப் பெரிதாக

உருவத்திலும் நிறத்திலும் அழுத்திச் சொல்லாமல்

படிப்பவர்களே புரிந்து கொள்ளட்டும் என

மிகச் சாதாரணமாகச் சொல்லி இருக்கலாமோ

எனத் தோன்றிய எண்ணத்தைத் தவிர்க்க இயலவில்லை

இருப்பினும் வருடத்தில் வருகிற வெள்ளிக் கிழமைகளில்

தை வெள்ளி மிகச் சிறந்தது என்பதைப் போல

இந்தத் "தை வெள்ளிக் கதையும் " மிகச் சிறந்தது

என்பதை முத்தாய்ப்பாகச் சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும்