நச்சரிக்கும் படைப்பின் சுகம்

நான் எழுத அமர்கிற வேளையும்
எதிர்வீட்டுப் பாட்டி
பேரனுக்கு சோறுட்டத் துவங்கும் வேளையும்
ஏறக்குறைய ஒன்றாகவே இருக்கும்

பாதித்த கருவினை உணர்வினை
படைப்பாக்க நான் செய்யும் அசுர முயற்சியும்
பேரனுக்கு ஊட்டிவிட பாட்டி செய்யும் பிரயத்தனமும்
உத்தேசமாக ஒன்று போலத்தான் இருக்கும்

உணர்வின் வீரியத்திற்கேற்ற
வார்த்தைகளைத் தேடி நான் தத்தளிக்கையில்
பிடிவிட்டு கீழிறங்கி ஓடும் பேரனைத்
தூக்கத் துரத்திக் களைப்பாள் பாட்டி

முதலடி  மிகச் சரியாக அமைந்தால்
தொடர்வது எளிதென நான் ஆழ்ந்து யோசிக்கையில்
இறுக மூடிய உதட்டினில் ஒரு கவளம் போனால் கூட
ருசி உண்ண வைக்கும் எனத்  தொடர்ந்து
முயல்வாள் பாட்டி

நான் கிறுக்கிக் கிழிக்கும் பேப்பரைக் கண்டு
"பழுக்காத காயோடு ஏனிந்தப் பாடு
கருவைக் கனிய விடுங்கள்
 கவிதைத் தானாய் வருமென"நக்கலடித்துப் போவாள்
 இல்லக் கிழத்தி

பேரன் படுத்தும் பாட்டைக் கண்டு
"வயித்தைக் கொஞ்சம் காயவிடு
பசித்தால் தானாய் வருவான்" என
புத்தி சொல்லிப் போவான்
அவசர வேலை அப்பன்

விளைச்ச்சல் தரும் மகிழ்வை விட
விளைவிக்க படும் பெரும்பாடே
பெரும் மகிழ்ச்சி என்பது விவசாயிக்குத் தெரியும்
வியாபாரிக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை
 என்பதுவும்

பரிமாறிப் பார்க்கும் மகிழ்வை விட
ஊட்டப் படும் பெரும் பாடே
அதிக சுகம் என்பது படுகிறவர்களுக்குத் தெரியும்
பார்க்கிறவர்களுத் தெரிய வாய்ப்பில்லை
என்பதுவும்

உயிர்க்கருவை பத்து மாதம்உள்ளுக்குள் தாங்குதல்
 வலியெனினும் அலுப்பெனினும் அதிலுள்ள சுகம் அனுபவிப்பவர்களுக்குத்தான் தெரியும்
தத்தெடுத்தவர்களுக்கத் தெரிய வாய்ப்பில்லை
என்பதுவும்

சட்டெனப் பிறக்கிற படைப்பினும்
பாடாய்ப்படுத்திப் பிறக்கும் படைப்பும்
உள்ளிருந்து  நச்சரிக்கும் படைப்பும் தரும்
 சுகத்தின் அருமைஎத்தகையது என்பதுவும்
படைப்பாளிக்குத்தானே முழுமையாத் தெரியும் !