நிஜம் உணர வரும் சுகம்

வண்ணமயமான மேடையில்

மழலைப் பள்ளியின்

ஆண்டுவிழா

கோலாகலமாக

நடந்து கொண்டிருக்கிறது

நாங்களும்

இரசித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்

ஆங்கிலத்தில் 

ஒரு குழந்தை பேசிமுடித்ததும்

எங்களை விட

கூடுதல் நேரம்

கைதட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்

எங்கள் அருகிலிருந்த

ஆங்கிலப் பேராசிரியர்

பின் அவராகவே

காதோரம் மெல்ல

"மிகச் சரியான

உச்சரிப்பை விட

மழலைகளின் உச்சரிப்பே

அழகாகவும் இருக்கிறது

அருமையாகவும் இருக்கிறது" என்கிறார் 

அவர் கண்களில்

லேசான ஈரக் கசிவு

அவர் வார்த்தையைக் கேட்டதும்

என் கண்களும் 

பனிக்கத் துவங்குகிறது

அருகிலிருந்த நண்பன்

"உனக்கென்னடா ஆச்சு " என்கிறான்

நான் உடைந்த குரலில் 

"என் எழுத்தையும் பாராட்டுகிற

சிறந்தப் படைப்பாளிகளின்

நினைவு வந்தது " என்கிறேன்

புரிந்து கொண்டவன்

மெல்லக் கைப்பிடித்து அழுத்துகிறான்

ஆறுதலாய் இருக்கிறது

கற்பனை  தரும்
போலிச்   சுகத்தை   விட
நிஜம் உணரவரும்  சுகம்
கூடுதலாக இருக்கத்தானே சாத்தியம்  ?