நேர்மை ஒளி

அரசுப்பணியில் உயர்பதவியில்
தேர்தெடுக்கப்பட்டிருக்கும்
தன் மைந்தனை அழைத்துக்கொண்டு
என் ஆசி பெற வந்திருந்தார்
என் நெருங்கிய உறவினர் ஒருவர்

அரசின் உயர்பதவியில் இருந்த
பிழைக்கத் தெரிந்த என் உறவினர் ஒருவரும்
நல்ல வசதி வாய்ப்புகளோடு
அடுத்த தெருவில்தான் இருந்தார்

"அவரிடம் முதலில் ஆசி பெற்றுவிட்டாயா" என
ஏனோ அவசர அவசரமாய்க் கேட்டாள் என் மனைவி
வந்திருந்த உறவினர் பதட்டப்படவில்லை
"தகவல் மட்டும் சொல்லிவிட்டேன் "என்பதோடு
தன் பேச்சை முடித்துக்கொண்டார்

பின் நான் இப்படிச் சொல்லலானேன்
"ஒவ்வொரு இந்துவும் தன்வாழ் நாளில் ஒருமுறையேனும்
காசி ராமேஸ்வரம் போய்வர எண்ணுவான்
ஒவ்வொரு முஸ்லிமும் தன் வாழ் நாளில் ஒருமுறையேனும்
மெக்கா மெதினா சென்றுவர எண்ணுவான்
ஒவ்வொரு கிறிஸ்தவனும் தன் வாழ் நாளில் ஒரு முறையேனும்
வாடிகனை பெத்தலகேமை தரிசித்து வர எண்ணுவான்
இவர்கள் எல்லாம் வாழ்வில் ஒரே ஒருமுறை
அவ்வூர் சென்று வந்தாலே புண்ணியம்  என
நம்பிக்கை கொள்ளும்போது
அங்கேயே காலமெல்லாம் வாழ்வோருக்கு
எவ்வளவு புண்ணியமிருக்கும்"எனச் சொல்லி
அவர்கள் முகத்தை ஏறெடுத்துப் பார்த்தேன்
அவர்கள் முகத்தில் எவ்வித சலனமும் இல்லை

பின் நானே தொடர்ந்து பேசினேன்
"ஊரின் பெருமையை உணர்ந்து
அவர்கள் அங்கு வாழ்ந்து வந்தால்
அவர்களுக்கும் அந்த ஊர் புண்ணியம் சேர்த்துத் தரும்
இல்லையெனில் எல்லா ஊரையும் போல
அந்த ஊரும் மிகச் சாதாரணமான ஊரே

அரசு உயர்பதவியும் அதுபோலத்தான்
மக்களுக்கு சேவை செய்ய
ஆண்டவன் கொடுத்த வாய்ப்பாக
இதனைக் கருதி பணியாற்றினால்
நீ தான தருமங்கள் ஏதும்
தனியாகச் செய்ய வேண்டியதில்லை
உன் பணியே உனக்குபுண்ணியம் சேர்த்துத் தரும்
இல்லையெனில்
கண்ட கண்ட பிழைப்பைப் போல
அதுவும் ஒரு பிழைப்பு அவ்வளவுதான் " என்றேன்

தாக சாந்திக்கு மோர் குவளையுடன் வந்த மனைவி
தொடர்ந்து இப்படிப் பேசினாள்
"வசதி வாய்ப்புப் பெருக்கத்தில்
மனதை செலுத்த வேண்டாம்
அங்ககீனமானவர்களுக்குத்தான்
ஊன்றுகோள்கள்  அவசியத் தேவை
ஆரோக்கியமானவனுக்கு அது
தேவையற்ற சுமை " என்றாள்

இப்போது என் உறவினரின் முகம்
கொஞ்சம் பிரகாசமாகத் தெரிந்தது
"இதற்காகத்தான் அங்கு விட்டு இங்கு
ஆசி பெற வந்தேன் " எனச் சொல்லி
என் கைகளை இறுகப் பற்றிக்கொண்டான்

உறவினரின் மகன் முகத்திலும்
கொஞ்சம்  தெளிவு தெரியத் துவங்கியது

இருண்டு கிடக்கிற சிற்றறைக்குள்
ஒரு அகல்விளக்கை ஏற்றிய திருப்தி
எங்கள் இருவருக்குள்ளும்
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
விரிந்து பரவத் துவங்கியது