புதுப் பொங்கலில் பழைய உப்பு

மனவெளிக்காட்டினில்
மண் மேடாய் எண்ணங்கள்
சிந்தனை ஏர் நடத்தி
விதைத்து வைத்த கவி விதைகள்
கால வெள்ளத்தில்
 அழுகிச்  சிதைந்து     போமோ ?

எண்ணங்கள் கேள்வியாய்
உருமாறி என்னை
உசுப்பி விட்டுப்  போக
அகல  உழுதலை  விடுத்து
ஆழ உழுகிறேன்
கணபதியே நீயே துணை

இதய கட்டுத்தறியில்
எண்ணப் பாவுகள்
பொருட்சுவை இழையோட
நெய்துவைத்த கவியாடைகள்
கால நகம் பட்டுக்
கிழிந்தழிந்து போமோ ?

மனக் குளம் விழுந்த
சிறுகல் எழுப்பிய சிற்றலயையாய்
எண்ணங்கள் விரிந்து பரவ
அலட்சிய  பாவம் விடுத்து
அழுந்த நெய்கிறேன்
ஞானவேலா  நீயே கதி

மனப் பட்டறையில்
வார்ப்புகளாய் எண்ணங்கள்
அனுபவ உலையிலிட்டு
சீர் செய்த கவிதாயுதங்கள்
காலக் காற்றினில் துருவேறி
மண்ணாகி மக்கிப் போமோ ?

ஒண்ட வந்த கேள்விகள்
கரையானாய்  உடன் பெருகி
என்னை சாய்த்துவிடப்  பார்க்க 
ஓய்தலைவிடுத்து  ஆயுதத்தை
இன்னும் கூராக்குகிறேன்
கலைவாணியே  அருள் புரி