துயிலின் அருமை

பிரிவுத் துயரை
அனுபவித்து அறிய
பிரிய வேண்டியதுதான்
கட்டாயம் என்பதில்லை

அவ்வப்போது
பார்வையளனாய் சென்றுவரும்
புகைவண்டி நிலையமே
போதுமானதாய் இருக்கிறது

வலியின் வலுவினை
நோய்வாய்ப்பட்டே
அறிய வேண்டியதுதான்
அவசியம் என்பதில்லை

அவ்வப்போது
ஆறுதல் சொல்லச் சென்றுவரும்
மருத்துவமனையே
அதனை உணர்த்திவிடுகிறது

நிலையற்ற வாழ்வினைப்
புரிந்து கொள்ள
ஞானம் கொள்ளத்தான்
வேண்டுமென்பது அவசியமில்லை

அவ்வப்போது
தவிர்க்க இயலாது சென்றுவரும்
சாவு வீடுகளே
போதுமானதாய் இருக்கிறது

மனப்பாரம் இறக்கி
நிர்வாணம் சுகித்திட
போதி மர நிழலே
தேவை என்பதாயுமில்லை

ஒவ்வொரு இரவும்
சிறு மரணத்தில் ஆழ்த்திப்போகும்
ஆழ்ந்த துயிலே
(வாய்க்கப்பெற்றால் )
போதுமென்றாகிப் போகிறது