வ(வி)சன கவிதை

பேருந்து நிலையங்களில்
விற்கப்படும் பொட்டலங்களில் இருக்கும்
அவித்த கடலை போலவும்..

அடுக்கு மொழிக்காரரின்
நீண்ட சொற்தொடருக்குள் இருக்கும்
சிறு விஷயம் போலவும்...

தடித்துக் கனத்தத்
தோள் நீக்கக் கிடைக்கும்
சிறு பலாச் சுளைப்  போலவும் 

மாதாந்திர கடனையெல்லாம்
அடைத்தப்பின் மிஞ்சும்
மாதச் சம்பளம் போலவும்....

விளம்பரங்களுக்கு இடையிடையே
வந்து போகும்
தொலைக்காட்சித் தொடர்போலவும்

ஆடம்பர அலங்காரங்களுக்குள்
மூச்சுத் திணறும்
உண்மை அழகு போலவும்

இசையின் இரைச்சலுக்குள்
புதைந்துத் தவிக்கும்
சினிமாக் கவிதை போலவும்
...
இலக்கண விதிகளுக்குள்
கருவையும்  கருத்தையும்
ஒண்டிக்கிடக்க விரும்பாதுதான்..

மரபின் மாண்பினை
நன்கு அறிந்தும்
ஒதுங்கிச் செல்கின்றோம்

காலச் சூழலில்
துரித உணவே
சாத்தியம் என்பதாலேயே

பந்தியைத் தவிர்த்து
கையேயேந்தி பவனில்
"கொட்டிக் " கொள்கின்றோம்