மரபும் வசனகவிதையும்

எதுகை எடக்கு செய்கிறதென்றோ
மோனை முகம் தூக்குறதென்றோ
நாங்கள் வசன கவிதையின்
வாசல் போய் நிற்கவில்லை

திடப்பொருளை நிறுத்தலும்
திரவத்தை முகத்தலுமே சரியாதல் போல

யுத்தக் களத்தில்
தூரமே
ஆயு தத்தை முடிவு செய்தல் போல

பயணத்தின்
தூரமே
வாகனத்தை முடிவு செய்தல் போல

கவிதையின்
சாரமே
அதன் வடிவத்தை முடிவு செய்து கொள்கிறது
 
இதமாக
பதமாக
மனம் தொட எனில்
மரபும்

சரியாக
நேடியாக
அறிவைச் சீண்ட எனில்
வசன கவிதையுமே
மிகச் சரியாகப் பொருந்துகிறது

கலந்துரையாடுவதற்கும்
தர்க்கம் செய்வதற்குமான
வேறுபாடு தெரிந்தவர்களுக்கு

இதற்கும் மேலான விளக்கம்
நிச்சயம் அதிகபிரசங்கித்தனம் தானே