கவிக்குக் காரணி

வாழ்வின் விளிம்பில்
மரணத்தின் சரிவில்

மெல்லிய நினைவும்
அடங்கும் மௌனமும்

ஏதுமின்மையெனும்
மாயக் கரைசலில்
கரைகிற நொடியில்

யார் யார் என் நினைவில்
தோன்றி மறையக் கூடும்
ஓய்ந்துச் சாய்ந்த நொடியில்
பட்டியலிட்டிப் பார்க்கிறேன்

பெற்று வளர்த்தவர்கள்
பேணிக் காத்தவர்கள்
பாதியாக ஆனவள்
என் மறுபதிப்பானவர்கள்
உயர்வுக்கு ஏணியானவர்கள்
தாழ்வுக்குக் காரணமானவர்கள்

அனைவருக்கும்
இடையிடையே
எப்படித் தவிர்க்க முயன்றபோதும்

நீரில் அமுக்க
விரைந்தெழும் தக்கையாய்

அவள் முகமே
முன்வந்துப் போகிறது

காரணமறியாது திகைக்கையில்
அவளே உரக்கச் சிரித்தபடிச் சொல்கிறாள்

"நீ மாறாது
என்றும் நீயாக இருக்க
கவியே காரணம் எனில்

அந்தக் கவிக்கு
காரணி
நான்தானே "என்கிறாள்
தன தாவணி முனையை  சுருட்டியபடி

பள்ளிப்பாடம் தவிர
எதுவுமே பேசியிராத

பள்ளி நாட்களுக்குப் பின்
கண்ணிலேயே படாத மீனலோட்சினி

ஏற்கவும் முடியாது
மறுக்கவும் முடியாது
தத்தளிக்கிற வேளையில்

எங்கோ ஏனோ
பள்ளி மணியோசை மட்டும்
தொடர்ந்து கேட்பதுபோல் படுகிறது