ஆஸ்கருக்குரிய அன்றாட நடிகர்களும் பரிசு தட்டிப் போகும் போலி நடிகர்களும்..

எதிர் வீட்டு சுஜாதா
மிகத் தெளிவாகத் தெரிகிற
மாடிப்படி ஐந்தாவது படிக்கட்டில் அமர்ந்து
சப்தம் போட்டு பாடம் படிக்கிறான்
பிஞ்சில் பழுத்திட்ட இரண்டும் கெட்டான்
பெருமையில் பூரித்துப் போகிறார்
பாசக்கார ஏமாளி அப்பா

"ஒரு மாதம் உன்னைப் பார்க்காதது
உலகே வெறுத்துப் போச்சு
வேலையாவது மண்ணாங்கட்டியாவது
அவசியம் இந்த வாரம் ஊர் வருவேன்" என
சின்னவீட்டுக் கட்டிலில் படுத்தபடி
அலைபேசியில் பாசத்தைப் பொழிந்தார்
ராமன் என்ற ராமனாதன்
தாலிச் சரட்டை கண்ணில் ஒன்றிக்கொண்டாள்
பத்தாம் பசலி சீதையம்மா

" முதலில் போய் நீங்கள்
அதைக் கவனியுங்கள் சார்
நான் இதையெல்லாம் பார்த்துக் கொள்கிறேன்"
வலுக்கட்டாயமாக அதிகாரியை
வெளியில் அனுப்பி சிரித்துக் கொண்டார்
வெளியே அவசர வேலை வைத்திருந்த
கெட்டிக்கார ஊழியன்

"குடும்பம் துண்டு
தொண்டன் வேட்டி
துண்டை அவசியமெனில் தூர எறிவேனே ஒழிய
உயிர் போனாலும் வேட்டியை
துறக்கமாட்டேன் " என
தனது புதல்வனின் பதவி ஏற்பு விழாவில்
அடுக்கு மொழியில்
ஆக்ரோஷப்பட்டார் தலைவர்
அவருடைய தன்னலம் துறந்த தியாகத்தில்
அதிர்ந்து கிடந்தது கூட்டம்

ஒவ்வொரு நொடியும் ஒவ்வொரு நாளும்
அமையும் சூழலுக்கேற்ப சுயமாய்
மிக நேர்த்தியாய் நடிக்கும் நடிகர்கள்
ஆயிரம் ஆயிரமாய் இருக்க..

யாரோ எழுதி யாரோ இயக்கிய
ஏதோ ஒரு படத்திற்கு
கிடைத்த சிறந்த நடிகருக்கான பரிசுக்கு
தான் பட்ட சிரமங்களை
தொலைகாட்சியில் அடுக்கிக் கொண்டிருக்கிறார்
அந்த ரிமோட் கண்ட்ரோல்  நடிகர்

அவரது அறியாமையை ரசித்து
 நாளும் சிரித்துத்  தொலைப்போமா ?
உலகத்தோடு ஓட்ட ஒழுகி மகிழந்து
 நாமும் ரசித்துத் தொலைப்போமா ?