துரோகம் ( 3 )

பாதித் தெரு கடந்து பஜனைமடத்தைத் தாண்டியதும்
சாமானை ஏற்றி வந்த வண்டி கொஞ்சம்
ஒதுங்கி வழிவிட கூட்டு வண்டி
அதைத் தாண்டி முன்வர
சுப்புப்பாட்டி இன்னும் கூடுதல் பரபரப்பாகி விட்டாள்

நானும் எழுந்து நின்று அப்படி என்ன விஷேசம் என
எட்டிப்பார்க்க எங்கள் தெருவின் எல்லோருடைய
வீட்டு வாசலிலும் அதே பரபரப்போடு சிறுவர் முதல்
பெரியவர்கள் வரை நின்று கொண்டிருப்பதுத் தெரிந்தது

அந்தக் கூட்டு வண்டி மிகச் சரியாக சுந்தரம் மாமா வீட்டு
வாசலில் நிற்க ஓட்டி வந்த ஐயனார் முதலில்
கீழே இறங்கி"சாமி நீங்க கொஞ்சம் முன் நகர்ந்து
 உட்காருங்கள்"எனச் சொல்லிவிட்டு
சாட்டைக் கம்பியை வண்டியின்
பக்கவாட்டில் சொறுகிவிட்டு வண்டியை
அழுத்திப் பிடித்துக் கொண்டு "இப்ப பைய முதல்ல
நீங்க பேரும் இறங்கிக்கிட்டு சின்னச் சாமியை
இறக்கிவிட்டுட்டு அப்புறம் சூதானமா பெரியம்மாவை
இறக்கிவிடுங்கம்மா " என்றான்

எட்டி நின்ற சுப்புப்பாட்டி இப்போது எங்கள் அம்மாவிடம்
நெருங்கி வந்து "இப்போ முன்பாரமா
 உட்கார்ந்திருக்கானேஅவன்தான்
மீனாட்சியின் பிள்ளை .பின்னே இறங்கிற ரெண்டும்
 மூத்த தாரத்துப் பிள்ளங்க"எனக் கிசுகித்தாள்

முன்னால் வண்டியில் அமர்ந்திருந்த ராகவனை
அப்போதுதான் முதல் முறையாகப் பார்க்கிறேன்
கொஞ்சம் கட்டை குட்டை வயது நிச்சயம் முப்பதுக்கு
மேலிருக்கலாம்.மற்றபடி சொல்லிக்
கொள்ளும்படியான சிறப்பம்சம் ஏதும் எனக்கு
அப்போது தெரியவில்லை.

பின்னால் முதலில் இறங்கிய மாமிக்கு வயது
நாற்பதுக்கு மேல் இருக்கலாம்.கணவனை இழந்தவர்
என்பதுபார்த்ததும்தெரிந்துகொள்ளமுடிந்தது.
இரண்டாவதாகஇறங்கியவருக்கு
வயது முப்பதந்து இருக்கலாம்
உடன் இடுப்பில் ஒரு பையனைச் சுமந்தபடி கீழே
இறங்கி பையனை கீழே இறக்கிவிட்டு இருவரும்
சேர்ந்து அந்த வயதான பாட்டியை
இரு தோள்பட்டைலும்கைகொடுத்து இறக்கி
கைதாங்களாக வீட்டுக்குள்அழைத்துப் போனார்கள்.

அந்த தெரு விளக்கின் மங்கிய ஒளியில் அந்த
மீனாட்சியைப் பார்த்தேன்.அப்போது நான்
காந்தித் தாத்தாவுக்குபெண் வேஷம் போட்டால்
இப்படித்தான் இருப்பாரோ எனஎண்ணியது
இப்போதும்  நன்றாக நினைவிருக்கிறது
வெள்ளை நார்ப்புடைவையில் முக்காடிட்டபடி
 இறங்கியஅவரைப் பார்த்ததும் வறுமையின்
கோரப்பிடியில்நைந்து போனவராகத் தெரிந்தாலும்
ஏதோ ஒருஈர்ப்புச் சக்தி அவரிடம்
இருப்பது போலப் பட்டது

இப்போது மீண்டும் எங்கள் வீட்டுப் படிக்கட்டில்
நன்றாக சாய்ந்து உட்கார்ந்த சுப்புப்பாட்டி
"இவ தாண்டி நேத்து நான் சொன்னகிரேட் மீனாட்சி
எங்க காலத்தில்  அப்படித்தான் எல்லோரும்
அவளச் சொல்வாங்க.கொஞ்சம் மா நிறமானாலும்
அழகுன்னா அவ்வளவு அழகுடி,காலம் அவள
எப்படிச் சிதைசிருக்குப் பாரு.
கையெழுத்து நல்லா இருக்கிறவா தலையெழுத்து
நல்லா இருக்காதுன்னு சொல்வா
அழகா இருக்கிறவ தலைய்ழுத்தும்
அப்படித்தான் போல"என சொல்லி நிறுத்தினாள்.

சுப்புப்பாட்டியால் துவங்கிய விஷயத்தை முடிக்காமல்
தூங்க முடியாது எங்கள் அம்மாவும்  துவக்கியதை
முடிக்காமல் யாரையும் விட்டு விடமாட்டாள்.

நிச்சயம் கதை சோகமாக இருந்தாலும்
சுவாரஸ்யமாகத்தான் இருக்கும் என
எனக்குப்பட்டதால்லேசாகக் கிளம்பிய பசியையும்
பொருட்படுத்தாதுநானும் கதை கேட்கத் தயாரானேன்

(தொடரும் )