சராசரிப் படைப்பாளியாய் இருப்பது
சௌகரியமாகத்தான் இருக்கிறது
இரு துருவங்களுக்கு
இடைப்பட்ட நாடுகளைப்போல
தலைவனுக்கும் பொதுஜனத்திற்கும்
இடைப்பட்ட தொண்டனைப்போல
தனித்துவமாயும் இல்லாது
ஜனரஞ்சகமாயும் இல்லாது
நடுத்தரப் படைப்பாளியாய் இருப்பது
நல்லதுபோலத்தான் படுகிறது
சராசரி என்பதால்
சீண்டி விட்டுச் சுகம் காண அலையும்
அறிவு ஜீவிகளின் மனோவிகாரப்
பிடுங்கலும் இல்லை
தனக்கு மேலிருக்கும் எதையும்
உயர்ந்ததாய் எண்ணி மயங்கி
வெகுஜனம் தரும் அர்த்தமற்ற மரியாதைத்
தொல்லையும் இல்லை
இலக்கியக் காவலர்களென
பத்துப் பதினைந்து பேர்
ஊரணிப் பள்ளத்து நீராய்
ஒரு சிறு கூட்டம் கூட்டி
அரிய விடுமுறை நாளைக்
கெடுப்பதும் இல்லை
உண்மை ஆர்வமோ
அடிப்படை அறிவோ இல்லையெனினும்
தொடர்பு கொள்ள முயலும் வெகுஜனம்
அபூர்வமாய்க் கிடைக்கும்
இனிய தனிமைச் சுகத்தைத்
தகர்ப்பதும் இல்லை
ஜோல்னா குர்தா
வித்தியாசமாய் தாடி மீசை
புரியாத வழக்கு மொழி
குழுச் சேர்க்கும் பிரயத்தனம்
இப்படிக் கூடுதல் சுமைகளைச் சுமக்கும்
அவசியமும் இல்லை
வாசகரின் மாறும் மனோ நிலை
பத்திரிக்கைகளின் மசாலாப் போங்கு
மேடை ஓரம் ஒளிபடரும் இடம்
வீழ்ந்து விடாது நிற்க ஓரிடம்
இவைகளை அறிய ஓடும்
நித்ய மராத்தான் ஓட்டமும் இல்லை
மொத்தத்தில்
சராசரி படைப்பாளியாய் இருப்பது
சௌகரியமானதாக மட்டும் இல்லை
பலவகை யில் கூடுதல்
சந்தோஷமளிப்பதாகத்தான் இருக்கிறது
சௌகரியமாகத்தான் இருக்கிறது
இரு துருவங்களுக்கு
இடைப்பட்ட நாடுகளைப்போல
தலைவனுக்கும் பொதுஜனத்திற்கும்
இடைப்பட்ட தொண்டனைப்போல
தனித்துவமாயும் இல்லாது
ஜனரஞ்சகமாயும் இல்லாது
நடுத்தரப் படைப்பாளியாய் இருப்பது
நல்லதுபோலத்தான் படுகிறது
சராசரி என்பதால்
சீண்டி விட்டுச் சுகம் காண அலையும்
அறிவு ஜீவிகளின் மனோவிகாரப்
பிடுங்கலும் இல்லை
தனக்கு மேலிருக்கும் எதையும்
உயர்ந்ததாய் எண்ணி மயங்கி
வெகுஜனம் தரும் அர்த்தமற்ற மரியாதைத்
தொல்லையும் இல்லை
இலக்கியக் காவலர்களென
பத்துப் பதினைந்து பேர்
ஊரணிப் பள்ளத்து நீராய்
ஒரு சிறு கூட்டம் கூட்டி
அரிய விடுமுறை நாளைக்
கெடுப்பதும் இல்லை
உண்மை ஆர்வமோ
அடிப்படை அறிவோ இல்லையெனினும்
தொடர்பு கொள்ள முயலும் வெகுஜனம்
அபூர்வமாய்க் கிடைக்கும்
இனிய தனிமைச் சுகத்தைத்
தகர்ப்பதும் இல்லை
ஜோல்னா குர்தா
வித்தியாசமாய் தாடி மீசை
புரியாத வழக்கு மொழி
குழுச் சேர்க்கும் பிரயத்தனம்
இப்படிக் கூடுதல் சுமைகளைச் சுமக்கும்
அவசியமும் இல்லை
வாசகரின் மாறும் மனோ நிலை
பத்திரிக்கைகளின் மசாலாப் போங்கு
மேடை ஓரம் ஒளிபடரும் இடம்
வீழ்ந்து விடாது நிற்க ஓரிடம்
இவைகளை அறிய ஓடும்
நித்ய மராத்தான் ஓட்டமும் இல்லை
மொத்தத்தில்
சராசரி படைப்பாளியாய் இருப்பது
சௌகரியமானதாக மட்டும் இல்லை
பலவகை யில் கூடுதல்
சந்தோஷமளிப்பதாகத்தான் இருக்கிறது
12 comments:
கவிஞர் விக்ரமாதித்யன் கூறுவது போல் ஞாயிற்றுக்கிழமை இலக்கியவாதிகளை சாடுவதாக உள்ளது. நிதர்சனம் :-)
”உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் உறங்காது” என்று கண்ணதாசன் சொன்னதும் சரிதானே? பல சௌரியங்களை இழந்து மன அமைதியையும் இழந்தவர்களால்தான் இன்றைய சௌரியங்கள் எல்லார்க்கும் கிடைக்கின்றன என்பதால்... நீங்கள் கவிஞர் என்பதால் பல விடயங்கள் இந்தப் பதிவில் விரிகின்றன. நன்றி அய்யா.
’சராசரித்தனத்தின் சிறப்பு’
என்ற தலைப்பில்
சராசரிக்கும் மேற்பட்ட எவ்வளவோ விஷயங்களை
சரமாரியாகச் சொல்லியிருக்கும்
பதிவுக்குப் பாராட்டுகள். நன்றிகள்.
அருமை
சராசரி என்பதால்
சீண்டி விட்டுச் சுகம் காண அலையும்
அறிவு ஜீவிகளின் மனோவிகாரப்
பிடுங்கலும் இல்லை
தனக்கு மேலிருக்கும் எதையும்
உயர்ந்ததாய் எண்ணி மயங்கி
வெகுஜனம் தரும் அர்த்தமற்ற மரியாதைத்
தொல்லையும் இல்லை
இலக்கியக் காவலர்களென
பத்துப் பதினைந்து பேர்
ஊரணிப் பள்ளத்து நீராய்
ஒரு சிறு கூட்டம் கூட்டி
அரிய விடுமுறை நாளைக்
கெடுப்பதும் இல்லை /// அருமை அருமை! உண்மைதான்!
இது போன்ற வித்தியாசமான எண்ணங்களால், கருத்துக்களால் நீங்கள் சராசரிக்கும் மேற்பட்டவர் தான் என்பதை மீண்டும் நிரூபிக்கிறீர்கள்.
மாறுபட்ட கோணங்கள் அருமை கவிஞரே..
தமிழ் மணம் 3
இது போன்ற வித்தியாசமான எண்ணங்களால், கருத்துக்களால் நீங்கள் சராசரிக்கும் மேற்பட்டவர் தான் என்பதை மீண்டும் நிரூபிக்கிறீர்கள்.
என் நண்பர் ஒருவர் கூறுவார் இருபது சதவீதம் பேர் அறிவு ஜீவிகள் என்றால் இருபது சதவீதம் பேர் மக்குகள். மீதி அறுபது சதவீதம் பேர் சராசரிகளே இவர்களால்தான் எந்த இயக்கமும் உயிர்ப் பெறுகிறது
சராசரிப் படைப்பாளிக்கு சற்றே சிரமங்களும் இருப்பதை எழுதும்போது உணரமுடிகிறது.
சிந்திக்க வைத்தது...,,
சிந்தனைகள் தொடரட்டும்...
த.ம. +1
Post a Comment