ஆச்சரியத்திலும் ஆச்சரியமாய்
பதிவுலகப் பிதாமகரின் சிறுகதை விமர்சனப்
போட்டியில் மூன்றாவது கதைக்கானப் போட்டியிலும்
எனக்கே முதல் பரிசு கிடைத்துள்ளது என்பதைப்
பணிவுடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்
http://gopu1949.blogspot.in/2014/02/vgk-03-01-03-first-prize-winners.html
விமர்சனம் எழுதியது யார் என நடுவருக்குத்
தெரியாதபடி பெயரை எடுத்துவிட்டுதான்
விமர்சனங்களை அனுப்பிவைப்பதாக
ஏற்கெனவே தனது அறிவிப்பில்
திரு வை, கோ அவர்கள் குறிப்பிட்டிருந்தார்
நமக்கும் இதுவரை நடுவர் யார் எனத் தெரியாது
அந்த வகையில் மிக நேர்மையாக நடத்தப்படுகிற
இந்த சிறுகதை விமர்சனப் போட்டியில்
மூன்றாம் முறையாகக் கிடைத்த முதல் பரிசு
எனக்கு மிகவும் மகிழ்வளிப்பதோடு தொடர்ந்து
விமர்சனமும் எழுதலாம் என்கிற தைரியத்தையும்
தருகிறது
பதிவுலகில் அதிகமாய் இருக்கிற
சிறந்த எழுத்தாளர்கள் இனியும் ஒதுங்கி இறாமல்
இப்போட்டியில்பங்கு கொண்டு போட்டியை மேலும்
சிறப்படையச் செய்யவேணுமாயும்
அதன் மூலம் பதிவர்கள் அனைவரும்
விமர்சனக் கலையிலும் சிறந்து விளங்க
நல்வழிகாட்டுமாறும்அன்புடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன்
இத்துடன் போட்டிச் சிறுகதைக்கான இணைப்பையும்
எனது விமர்சனத்தையும் கீழே தங்கள்
உடனடிப் பார்வைக்காக இணைத்துள்ளேன்
http://gopu1949.blogspot.in/2014/01/vgk-03.html
எனது விமர்சனம்
சுடிதார் வாங்கப் போறேன்
சுடிதார் வாங்கப் போன இந்தக் கதை
எனக்கு மிக அசாதாரணமான ஒரு விஷயத்தை
வேண்டுமென்றே மிகச் சாதாரணமாகச் சொல்லிப்
போனதைப் போலப்பட்டது
ஒருவேளை எனக்குத்தான் இப்படிப்படுகிறதோ
என எனக்குச் சந்தேகம் வந்ததால் என் நண்பனை
ஒருமுறைப்படிக்கச் சொல்லி அவன் கருத்தைச்
சொல்லுமாறு கேட்டேன்
அவனும் எனக்காகப் படித்து" சுடிதார் வாங்கிய
விஷயத்தை விரிவாக எழுதியுள்ளார்.
எழுத்துத் திறமை மிக்க படைப்பாளியாய்
இருப்பதால் நாமும் அவருடன்
இருந்து சுடிதார் வாங்குவதைப் போன்று
உணரவைக்கிறார் "என்றான்
"வேறு எதுவும் தோன்றவில்லையா ?"என்றேன்
"இல்லை " என்றான்
அவன் பதில் எனக்கு ஆச்சரியமளிப்பதாகத்தான் இருந்தது
இந்தக் கதை படிப்பதற்கு முன்னால் இப்படி ஒரு
சூழல் நேர்ந்திருக்குமெனில் "சட்டென உனக்கு
இலக்கிய ரசனை கம்மி என்றோ அல்லது
இன்னும் ஆழமாகப் படித்து பொருள் கொள்ளும்
பக்குவத்தை நீ வளர்த்துக் கொள்ளவேண்டும் "என்றோ
உரிமை கொடுத்த தைரியத்தில் அசட்டுத்தனமாகப்
பேசி இருப்பேன்
இந்தக் கதைப் படித்து நேர்ந்த பாதிப்பில் அப்படிப்
பேசத் தோன்றவில்லை
"மிகச் சரியாகத்தான் சொல்கிறாய் .ஆயினும் இன்னும்
சற்று ஊன்றிப் படித்திருந்தால் இன்றைய வாழ்வில்
நாம் உறவு முறையிலும் நட்பு வகையிலும்
நெருக்கத்தையும் இறுக்கத்தையும் இழந்து வருவதற்கான
உண்மையான காரணம் புரியும் "என்றேன்
அவன் புரிந்து கொள்ள முயல்பவன் போல
ஆர்வத்துடன் என்னைக் கவனிக்கத் துவங்கினான்
நான் தொடர்ந்தேன்
"ஒரு மூன்று மாமாங்க காலமாக
மிகச் சரியாகச் சொன்னால் திருமணம் ஆனதிலிருந்து
இன்றுபேரன் பேத்தி எடுக்கிற காலம் வரை
தன் மனைவியிடம் ஒரு சிறு அங்கீகாரத்தைப்
பெறுவதற்காக கதை நாயகனிடம்
இருக்கும் பெரும் ஏக்கமும் அதைத் தீர்ப்பத்தற்காக
அவர் செய்து தோற்கும் முயற்சிகளையும்
சேலையை ஒரு குறியீடாகக் கொண்டு மிக மிக
அருமையாக விவரிக்கிறார்.
இத்தனைக்கும் இந்த தம்பதிகள் இருவரும்
சராசரித் தம்பதிகளைப் போல அல்லாது
ஒருவர் மீது ஒருவர் ஆழ்ந்த அன்பினையும்
பற்றுதலையும்கொண்ட அருமையான தம்பதிகள்தான்
ஆயினும் ஒருவருக்காக ஒருவர் செய்கிற செயல்களை
அங்கீகரித்துப் பாராட்டும் ஒரு சிறு நற்பழக்கம்
இன்மையால்அவர்களுக்கும் இருக்கும்
அன்னியோன்யம் இருந்தும் வெளிப்படாது
பூமிக்கடிப் புதையல் போல்
இருப்பதை பூடகமாகச் சொல்லிப் போனது
மிக மிக அருமை
உண்மையில் நம் போன்ற பழைய
தலைமுறை நபர்களின்பெரிய குறைபாடே
இதுதான்
கதாசிரியர் சேலையையும் சுடிதாரையும்
மிக மி கஅருமையாக தலைமுறைக்கான
குறியீடாகக் கொள்வதுதான்
இந்தப் படைப்பின் மிகச் சிறப்பு
மிகச் சரியான சுடிதாரைத் தேடுவதற்கான
அதீத முயற்சிக் கூட அடுத்த தலைமுறையின்
ரசனையை, பண்பை, அவர்கள் வாழ்க்கை முறையை
புரிந்து கொள்வதற்கான முயற்சியும்
தன் தலைமுறை புரிந்து கொண்டு அங்கீகரிக்காத
பாராட்டாத நம் முயற்சியை அடுத்த
தலைமுறையிடமாவதுபெற்று விட வேண்டும்
என்கிற அதிக ஆவலைச் சுட்டிக்காட்டத்தான்
கதாசிரியர் அந்தப் பகுதியில்
அதிக கவனம் கொண்டிருக்கிறார் என்பதை
கொஞ்சம் கருத்துடன் படித்தால் புரியும்
நம் தலைமுறையைச் சேர்ந்த
கணவன் மனைவி இருவரும் இருபத்தி நான்கு
மணி நேரமும்தொட்டுக் கொள்ளும் படியான
நெருக்கத்தில் இருந்தும்
மனதளவில் வெகு தூரம் விலகி இருப்பதும்
படிப்பு பணிச் சூழல் காரணமாக இந்தத் தலைமுறையினர்
இடத்தால் வெகு தூரம் விலகி இருந்தாலும்
மனத் தளவில் மிக நெருக்கமாக இருப்பதுவும்
கஞ்சத்தனமின்றி பாராட்ட வேண்டிய விஷயங்களை
காலம் தாழ்த்தாது மிகச் சிறப்பாக எப்படிப்
பாராட்டவேண்டுமோ அப்படிப் பாராட்டி
உரியவர்களை மகிழ்விப்பதோடு அல்லாமல்
தானும் மகிழ்ச்சி கொள்வதும்
இப்படி மூன்றாம் பகுதியில் மிக அருமையாகச்
சொல்லிப்போன விஷயங்களையெல்லாம் நான்
ஒவ்வொன்றாக விளக்கினால் அதிக நேரமாகும் "
என நான் சொல்லி முடிப்பதற்குள் என் நண்பனே
சட்டென என் கையைப் பிடித்து இப்படிச் சொன்னான்
"போதும் போதும்.எனக்கு உண்மையில் இதுவரை
குறியீடுகளைப் புரிந்து கொள்ளுகிற
பக்குவம் மட்டும் அல்ல
புரியச் சொல்லுகிற விஷயத்தைத் தாண்டி
நாமாகவே புரிந்து தெளியட்டும் என விட்டுச் செல்லும்
விஷயங்களைப் புரிந்து கொள்ளும் பக்குவமும் இல்லை
இப்போது நீ சொன்ன விஷயங்களை உள்வாங்கி
இன்னொரு தடவை இந்தக் கதையைப் படித்து
மிகச் சரியாக விமர்சனம் செய்கிறேன் "
என்றான் நம்பிக்கையுடன்
எனக்கும் அவன் நிச்சயம் இனி கதைகளை
புரிந்து படிக்கத் துவங்குவான் மிகச் சரியாகவும்
விமர்சிப்பான் என்கிற நம்பிக்கை எனக்குள்ளும்
துளிர்விடத் துவங்கியது
விமர்சனம் என்பது படைப்பை உதறிக்
காயப்போடுவதும், அலசி உலற வைப்பது
மட்டும் அல்ல
அது வாசகனின் ரசனைத் தன்மையை
உயர்த்துவதும் நல்ல படைப்புகளைத் தேடும்படி
அவனை ஆற்றுப்படுத்துவதும் தான் என்பதை
நிச்சயம் அவன் புரிந்து கொண்டுவிட்டான்
என்றேப் படுகிறது எனக்கு
உங்களுக்கு ?
