குழப்பத்தில் தள்ளாடும் சராசரிகளுக்கான கைத்தடி...

சந்தோஷத்திற்கும்
அதைக் கொண்டாடுவதற்கும்
காரணங்கள் தேவையில்லை

காரணங்களின்றியே
சந்தோஷமாய் இருக்கும்
உபாயம் அறிந்தவன்
காரணங்கள் தேடி அலைவதே இல்லை

இந்த சூட்சுமம் அறியா சராசரியோ
கிடைத்த சந்தோஷ தருணங்களில் கூட
அதை இரசித்துக் கொண்டாடாது
காரணங்களை விமர்சித்துத் திரிகிறான்

"இது ஆங்கில வருடப் பிறப்பு
தமிழருக்கு இது தேவையா ?"
என இனப்பற்றைச் சொறிந்து ...

"பொங்கல் திருவிழா
இது கதிரவனை வணங்குவோருக்கானது
இது இஸ்லாமியருக்குத் தேவையில்லை "
என மதப்பற்றைக் கீறி ..

"ஆயுதங்களுக்கு எதற்குப் பூஜை ?
அது மடத்தனமில்லையா "
எனப் பகுத்தறிவு வாதம்  முழங்கி...

........................
சராசரியானவன்
சந்தோஷமாய்
இருக்கக் கிடைத்த அபூர்வத் தருணங்களைக் கூட
தொலைத்துத் திரிகிறான்

காரணங்களின்றியே
சந்தோஷமாய் இருக்கும்
சூட்சுமம் அறிந்தவனோ
அந்தத் தருணங்களில்
சந்தோஷத்தின் உச்சம் தொடுகிறான்

ஏனெனில்
அவனுக்கு நிச்சயமாய்த் தெரியும்
சந்தோதோஷமாய் இருப்பதற்கு
காரணத் தேவை இல்லவே இல்லை என்பதும்

காரணங்கள் எல்லாம்
குழப்பத்தில் தள்ளாடும்
சராசரிகளுக்கானக்  கைத்தடிதான்  என்பதுவும்...