விந்தையதே வியக்கும் விந்தைதான்

சிந்தனை யானைகளைக் கட்டி
பலசமயம்
இழுக்க இயலாதுப்  போனக்
கவிதைத் தேரது

ஒரு எண்ணச்  சிறு எறும்பிழுக்க
வேகமாய்
வலம் வருவது விந்தை

குடம் குடமாய்ப்
பாண்டித்திய
நீரூற்ற
வளராது வாடும்
கவிதைச் செடியது

ஒரு சிறு வார்த்தைச்  சாரலில்
முதுகு நிமிர்த்தி
ஓங்கி வளர்வது  விந்தை

இலக்கண அளவுகோலில் நிறுத்து
முயன்று செய்ய ருசிக்காதக்
கவிதைக் குழம்பு

சந்தமெனும்
கை நிறுக்க
அதிகம் ருசிப்பது விந்தை

விதம் விதமாய்
அணிகள் பூட்டியும்
வித்தைகள் செய்தும் வரமறுக்கும்
கவிதைக் குழந்தை

ஏகாந்தமாய் வேறு
 எதையோ  நினைத்திருக்கையில்
சட்டெனத் தாவியணைத்து
சிந்தை கவர்வது விந்தை

ஆம்  ....

 அதிசயமே அசந்து போகும்
அதிசயங்கள் பல  போலவே
 விந்தையதே வியக்கும்
விந்தை நிச்சயம் கவிதைதான்